Pjattrófum barst þetta bréf með all sérstakri frásögn:
Ekki alls fyrir löngu átti ég í símasambandi við mann sem ég kynntist á netinu. Svo vel leist mér á kauða að þegar hann óskaði þess að ég myndi ekki hleypa öðrum mönnum inn í “nammibúðina” mína þá sagði ég bara já, eins og einhver vitleysingur.
Þetta langlínusamband átti þannig hug minn allan í einhverja daga og ég var það sem við köllum á góðri íslensku “obsessed” í draumórum mínum um hið fullkomna samband milli mín og þessa manns sem ég hafði aldrei hitt.
Vík ég nú sögunni að öðru. Ég er ein af þessum konum sem verður alltaf að eiga sér elskhuga og þó ég hafi verið búin að finna mér eiginmann á netinu þá var ég engu að síður með félaga innan seilingar sem glaður vill ylja mér um nætur
Fyrir utan það að hafa átt við mig samræður eiga bæði umræddur neteiginmaður og ástmaðurinn það sameiginlegt að þeir eru báðir þeldökkir.
Það kom svo að því að elskhuginn fór að þrýsta á að við myndum hittast. Honum fannst of langt um liðið og skildi ekkert í þessu áhugaleysi mínu.
Eins mikið og mig langaði í kynlífið með honum, þá var ég jú búin að lofa manninum sem ég hafði aldrei hitt, að “nammibúðin” væri hans og af því ég er heiðarleg kona þá útskýrði ég málavexti fyrir elskhuganum.
Ég þurfti svo að bæta því við að það væri engin furða að maður leitaði á netið eftir mannsefni, þar sem slegist væri um þessa örfáu svörtu karlmenn sem hér búa (nota bene, málshátturinn –once you go black you never go back, var saminn um mína reynslu af svertingjum.)
Ég bætti svo við að Ísland hlyti því að vera paradís svarta mannsins. Elskhuginn brást harkalega við og svaraði
“No, not me. I am sick and tired of being treated as just a dick!”.
Þetta vakti mig til umhugsunar…. skyldi vera svo að íslenskar konur vilji bara kynlíf frá svörtum mönnum og ekkert annnað ? Eru þeir ekkert annað en einnar nætur gaman og alls engin mannsefni. Eru þeir tilraunadýr fyrir forvitnar íslenskar konur en ekki menn af holdi og blóði, menn með tilfinningar?
Hver veit?
Allavega… netsambandinu mínu er lokið og ég farin að sofa aftur hjá elskhuganum. Er ekki lengur obsessed yfir eiginmanninum sem ég hitti aldrei, enda er slíkt mikil tímasóun.
Ef tími gefst í kvöld, ætla ég að fá ýtarlegra svar við því hvort svertingjar á Íslandi séu ekkert nema hjálpartæki ástarlífsins fyrir ævintýragjarnar bleiknefjur.
Ég ætla að spyrja ástmann minn út í hans upplifun á viðhorfum íslenskra kvenna til svartra karlmanna. Það er svo aldrei að vita nema ég deili svo upplýsingunum með ykkur kæru kynsystur.
Bella Baldurs hefur mikinn áhuga á persónulegum þroska, samskiptum, samböndum, ástarmálum, deitmálum og kynlífi.
Hún byrjar hvern dag á núvitundaræfingu áður en hún rúllar sér sígarettu og hellir upp á tvöfaldan espresso.
