Eftirfarandi er (gróf) þýðing mín á pistli frá Eckhart Tolle.
Pistillinn fjallar meðal annars um lausnina frá meðvirkni, hvorki meira né minna, og hér eru líka afskaplega mikilvæg skilaboð til okkar allra.
– Að lifa í meðvitund og veita sjálfum okkur og hugsunum okkar athygli.
– Skynja ástina innra með okkur, gleðina og friðinn og láta hvorki utan að komandi né innri hávaða trufla.
Ástar/haturssambönd
Án þess að komast og þangað til að þú kemst í meðvitað viðveruástand, verða öll sambönd, og sérstaklega náin sambönd, verulega gölluð og að lokum vanvirk.
Þau geta litið út fyrir að vera fullkomin um tíma, til dæmis þegar þú ert “ástfangin” en óhjákvæmilega verður þessi sýnilega fullkomnun trufluð þegar rifrildi, árekstrar, óánægja og andlegt eða jafnvel líkamlegt ofbeldi fer að aukast.
Það virðist svo að flest “ástarsambönd” verði ástar/haturssambönd áður en fólk áttar sig á því. Ástin getur þá snúist í alvarlega árás, upplifun fjarlægðar eða algjöra uppgjöf á ástúð eins og slökkt sé á rofa. Þetta er talið eðlilegt.
Í samböndum upplifum við bæði “ást” og andhverfur ástar – árásir, tilfinningaofbeldi o.s.frv. Þá er líklegt að við séum að rugla saman egó sambandi og þörfinni fyrir að líma/festa sig við einhvern.
Þú getur ekki elskað maka þinn eina stundina og svo ráðist á hann hina. Sönn ást hefur enga aðra hlið. – Ef “ást” þín hefur andstæðu þá er hún ekki ást heldur sterk þörf sjálfsins fyrir heilli og dýpri skilning á sjálfinu, þörf sem hin persónan mætir tímabundið. Það er það sem kemur í staðinn fyrir hjálpræði sjálfsins og í stuttan tíma upplifum við það sem hjálpræði.
En það kemur að því að maki þinn hegðar sér á þann hátt að hann mætir ekki væntingum þínum eða þörfum, eða réttara sagt væntingum sjálfsins. Þá koma erfiðar tilfinningar á borð við ótta, sársauka og skort aftur upp á yfirborðið en þær höfðu verið bældar niður á fyrstu stigum ástarsambandsins. Alveg eins og í öllum fíknum, ertu hátt uppi þegar fíkniefnið er til staðar, en óhjákvæmilega kemur sá tími að lyfið virkar ekki lengur fyrir þig.
Þegar þessar sársaukafullu tilfinningar koma aftur, finnur þú jafnvel enn sterkar fyrir þeim en áður, og það sem verra er, núna sérðu maka þinn sem orsök þessara tilfinninga. Það þýðir að þú sendir þær út og ræðst á hann með öllu því ofbeldi sem sársauki þinn veldur þér.
Gagnárás
Þessi sársauki getur kveikt upp sársauka maka þíns og hann ræðst á þig til baka. Á þessu stigi er sjálfið þitt meðvitað að vona að þessi árás (eða þessar tilraunir við stjórnun) verði nægileg refsing til að minnka áhuga maka þíns á því að breyta hegðun sinni, svo að sjálfið geti notað árásirnar aftur til að dylja eða bæla þinn eigin sársauka.
Allar fíknir kvikna vegna ómeðvitaðrar afneitunar á að horfast í augu við og fara í gegnum eigin sársauka. Allar fíknir byrja með sársauka og enda með sársauka. Hverju sem þú ert háð/ur – alkóhóli – mat – löglegum eða ólöglegum fíkniefnum eða annari manneskju – ertu að nota eitthvað eða einhvern til að hylja sársauka þinn.
Þegar bleika skýið er farið
Þess vegna – þegar bleika skýið er farið framhjá – eftirstendur svona mikil óhamingja, svo mikill sársauki í nánum samböndum. – Þau draga fram sársauka og óhamingju sem er fyrir í þér. Allar fíknir gera það. Allar fíknir ná stað þar sem þær virka ekki fyrir þig lengur og þá finnur þú enn meiri sársauka.
Þetta er ein af ástæðum þess að flestir eru að reyna að sleppa frá núinu – frá stundinni sem er núna – og eru að leita að hjálpræði í framtíðinni.
Hið fyrsta sem það gæti mætt ef fókus athygli þeirra er settur á Núið er þeirra eigin sársauki og það er það sem það óttast. Ef það aðeins vissi hversu auðvelt það er að ná mættinum í Núinu, mættinum af viðverunni sem eyðir fortíðinni og sársauka hennar, raunveruleikinn sem eyðir blekkingunni.
Ef við aðeins vissum hversu nálægt við erum okkar eigin raunveruleika, hversu nálægt Guði.
Fyrst hættir þú að dæma sjálfa/n þig og síðan maka þinn. Besta hvatningin til breytinga í sambandi er að samþykkja maka sinn algjörlega eins og hann er, án þess að þurfa að dæma hann eða breyta honum á nokkurn hátt.
Ekki forðast sambönd
Að forðast sambönd er tilraun til að að forðast sársauka og er því ekki svarið. Sársaukinn er þarna hvort sem er. Þrjú misheppnuð sambönd á jafn mörgum árum eru líklegri til að þvinga þig inn í að vakna til meðvitundar heldur en þrjú ár á eyðieyju eða lokuð inni í herberginu þínu.
En þú gætir fært ákafa viðveru inn í einmanaleika þinn, sem gæti líka virkað.
Hinn þögli áhorfandi
Hvort sem við búum ein eða með maka, er lykilinn að vera meðvituð og auka enn á vitund okkar með því að beina athyglinni enn dýpra í Núið.
Til þess að ástin blómstri, þarf ljós tilvistar þinnar að vera nógu sterkt til að þú látir ekki “hugsuðinn” í þér eða “sársaukalíkama” (sjá skýringu neðst) þinn taka yfir og og rugla saman við hver þú ert.
Að þekkja sjálfa/n sig sem Veruna á bak við hugsuðinn, kyrrðina á bak við hinn andlega hávaða, ástina og gleðina undir sársaukanum, er hjálpræðið, heilunin, upplýsingin.
Að aftengja sig sársaukalíkamanum er að færa meðvitund inn í sársaukann og með því stökkbreyta honum. Að aftengja sig hugsun er að vera hinn þögli áhorfandi hugsana þinna og hegðunar, sérstaklega hins endurtekna mynsturs huga þíns og hlutverkanna sem sjálfið leikur.
Skapaðu rými fyrir frið
Ef þú hættir að bæta á “selfness” missir hugurinn þennan áráttueiginleika, sem er í grunninn áráttan til að DÆMA og um leið að afneita því sem skapar átök, drama og nýjan sársauka. Staðreyndin er sú að á þeirri stundu sem þú hættir að dæma, með því að sættast við það sem er og hver þú ert, þá verður þú frjáls frá huganum.
Þá hefur þú skapað rými fyrir ást, fyrir gleði og fyrir frið.
Upplýst samband
Fyrst hættir þú að dæma sjálfa/n þig og síðan maka þinn. Besta hvatningin til breytinga í sambandi er að samþykkja maka sinn algjörlega eins og hann er, án þess að þurfa að dæma hann eða breyta honum á nokkurn hátt.
Það færir þig nú þegar úr viðjum egósins. Allri hugarleikfimi og vanabindandi “límingu” við makann er þá lokið. Það eru engin fórnarlömb og engir gerendur lengur, engin/n ásakandi og engin/n ásökuð/ásakaður.
ÞETTA ERU LÍKA ENDALOK ALLRAR MEÐVIRKNI, að dragast inn í ómeðvitað hegðunarmynstur annarrar persónu og þannig að ýta undir að það haldi áfram.
Þá munuð þið annað hvort skilja – í kærleika – eða færast SAMAN dýpra inn í Núið, inn í Verundina. Getur þetta verið svona einfalt? – Já það er svona einfalt. (segir Tolle)
Ástin fer ekki
Ást er tilveruástand eða “State of Being” – Ást þín er ekki fyrir utan þig; hún er djúpt innra með þér. Þú getur aldrei tapað henni og hún getur ekki yfirgefið þig. Hún er ekki háð öðrum líkama, einhverju ytra formi.
Í kyrrð meðvitundar þinnar, getur þú fundið hinn formlausa og tímalausa veruleika eins og hið óyrta líf (andann?) sem kveikir í þínu líkamlega formi. Þú getur þá fundið fyrir þessu sama lífi djúpt innra með öllum öðrum manneskjum og öllum verum. Þú horfir á bak við slæðu forms og aðskilnaðar. Þetta er upplifun einingarinnar. Þetta er ást.
Jafnvel þó einhverjar glætur séu möguleikar, getur ástin ekki blómstrað til fulls nema þú sért endanlega laus við að skilgreina þig í gegnum hugann og að meðvitund þín verði nógu sterk til að eyða sársaukalíkamanum – eða þú getir a.m.k. verið meðvituð/meðvitaður sem áhorfandi.
Þá getur sársaukalíkaminn ekki yfirtekið þig og með því farið að eyða ástinni.
…
(Ath! Ef þú kannast ekki við hugtakið “sársaukalíkami” þá er það líkaminn sem laðar að sér vonda hluti sem þú undir niðri veist að koma bara til með að auka á vansæld þína. Offitusjúklingur leitar í það sem fitar hann, sá sem er að reyna að hætta að reykja fær sér sígarettu, sá sem þarf að byggja sig upp andlega leitar eftir vandamálum og leiðindafréttum og “nærist” þannig – nærir sársaukalíkama sinn. – Þekkir þú einhvern sem hegðar sér svona?
Það að koma sér úr skaðlegum aðstæðum, getur bæði verið líkamlegt og huglægt. Að sjálfsögðu lætur enginn bjóða sér árásir annarra eða ofbeldi, – og því er sjálfsagt að koma sér þaðan.
En meginatriði er að komast úr skaðlegum aðstæðum sjálfs sín, þegar við erum okkar eigin verstu skaðvaldar. – Fylgjumst með hvað við gerum, verum okkar eigin áhorfendur, sjáum, viðurkennum og lærum, ávallt með samhug en ekki dómhörku.
Jóhanna Magnúsdóttir, Launsin
Lausnin eru sjálfsræktarsamtök, stofnuð í upphafi árs 2009. Samtökin sérhæfa sig í meðvirkni og fíkni-tengdum þáttum. Hér er um að ræða samtök sem einsetja sér að veita framúrskarandi aðstoð fyrir þá sem ekki eru frjálsir í eigin lífi vegna ótta, kvíða, takmarkaðs tilfinninga læsis eða lágs sjálfsmats. Frelsi lífinu og í samskiptum við aðra er grunnstoð hamingjunnar og teljum við frelsis þörf okkar eitt mikilvægasta og stekasta afl lífsins. Ef við erum ekki frjáls í samskiptum, hjónabandi, vinnu, með fjölskyldu eða kunningjum þá höfum við ekki getuna til njóta allra þeirra fegurðar sem lífið og tilveran hefur upp á að bjóða. Lífið er þess virði að lifa því, ef þú sérð það ekki eða upplifir það ekki þá gætir þú átt við meðvirkni að stríða.
